History of Iraq

The territory of the modern state of Iraq was defined in 1920 as Mandatory Iraq. It is centered on Lower Mesopotamia (corresponding to historical Babylonia, later also known as ʿIrāq-i ʿArab) but also includes part of Upper Mesopotamia and of the Syrian Desert and the Arabian Desert.

As part of the larger Fertile Crescent, Mesopotamia saw the earliest emergence of civilization in the Neolithic (the Ubaid period) Age and formed a significant part of the Ancient Near East throughout the Bronze Age and the Iron Age (Sumerian, Akkadian, Babylonian and Assyrian).[1] After the fall of the Neo-Babylonian Empire, Mesopotamia fell under Persian and then Greek rule. By the 3rd century, when it was once again under Persian (Sassanid) control, the earlier population was increasingly displaced by Arabs, and the Arabic name al-ʿIrāq dates to about this time.[2]

The Sassanid Empire was destroyed by the Islamic conquests and displaced by the Rashidun Caliphate in the 7th century. Baghdad became the center of the "Islamic Golden Age" under the Abbasid Caliphate during the 9th century. Baghdad's rapid growth stagnated in the 10th century due to the Buwayhid and Seljuq invasions, but it remained of central importance until the Mongol invasion of 1258. After this, Iraq became a province of the Turco-Mongol Ilkhanate and declined in importance. After the disintegration of the Ilkhanate, Iraq was ruled by the Jalairids and Kara Koyunlu until its eventual absorption into the Ottoman Empire in the 16th century, intermittently falling under Iranian Safavid and Mamluk control.

อาณาเขตของรัฐสมัยใหม่ของอิรักถูกกำหนดในปี 1920 ในขณะที่อิรักในอาณัติ มันเป็นศูนย์กลางในการลดลงโสโปเตเมีย (สอดคล้องกับประวัติศาสตร์บิภายหลังยังเป็นที่รู้จัก'Irāqฉัน'Arab) แต่ยังรวมถึงส่วนหนึ่งของสังคมโสโปเตเมียและทะเลทรายซีเรียและทะเลทรายอาหรับ

ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของที่มีขนาดใหญ่กว้างไกลเสี้ยวโสโปเตเมียเห็นการเกิดขึ้นที่เก่าแก่ที่สุดของอารยธรรมในยุค (ระยะเวลา Ubaid) อายุและรูปแบบที่เป็นส่วนสำคัญของตะวันออกใกล้โบราณตลอดยุคสำริดและยุคเหล็ก (ซูอัคคาเดีย, บาบิโลนและแอส ). [1] หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดินีโอบาบิโลน, โสโปเตเมียตกอยู่ภายใต้การปกครองของเปอร์เซียกรีกแล้ว โดยศตวรรษที่ 3 เมื่อมันเป็นอีกครั้งภายใต้เปอร์เซีย (ยะห์) การควบคุมประชากรก่อนหน้านี้ถูกแทนที่มากขึ้นโดยชาวอาหรับและชื่อภาษาอาหรับอัล'Irāqเพื่อประมาณเวลานี้. [2]

จักรวรรดิยะห์ถูกทำลายโดยพ่วงอิสลามและแทนที่ด้วย Rashidun หัวหน้าศาสนาอิสลามในศตวรรษที่ 7 แบกแดดได้กลายเป็นศูนย์กลางของ "ยุคทองของอิสลาม" ภายใต้ซิตหัวหน้าศาสนาอิสลามในช่วงศตวรรษที่ 9 การเติบโตอย่างรวดเร็วของกรุงแบกแดดหยุดนิ่งในศตวรรษที่ 10 เนื่องจากการ Buwayhid และจุครุกราน แต่มันก็ยังคงมีความสำคัญกลางจนกระทั่งมองโกลบุก 1258. หลังจากนี้อิรักกลายเป็นจังหวัดของ Turco-มองโกลเนทและปฏิเสธความสำคัญใน หลังจากการล่มสลายของเนทที่อิรักถูกปกครองโดย Jalairids และคาร่า Koyunlu จนในที่สุดการดูดซึมเข้าไปในจักรวรรดิออตโตในศตวรรษที่ 16 เป็นระยะ ๆ ตกอยู่ภายใต้อิหร่านวิดและการควบคุมมัมลุค